Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Ο κινηματογράφος ως κατηχητικό εργαλείο





 ΕΙΣΑΓΩΓΗ






  
 Ο παγκόσμιος ποιοτικός κινηματογράφος έχει δημιουργήσει πάμπολλες ταινίες με θέματα που προβληματίζουν, υπενθυμίζουν το κακό που υπάρχει στον κόσμο, επισημαίνουν τα κοινωνικά και οικογενειακά προβλήματα, τα ζητήματα σχέσεων, την φρίκη του πολέμου, την αδικία των κοινωνικών διακρίσεων, την μισαλλοδοξία του θρησκευτικού φανατισμού, την καταπίεση των γυναικών κλπ. 

  Συνεπώς, ο κινηματογράφος μπορεί να γίνει ένα άριστο κατηχητικό εργαλείο, που ως ένα μέσον πολύ προσφιλές στον σύγχρονο νέο αποτελεί έναν σύγχρονο τρόπο ιεραποστολής και πνευματικής ζύμωσης.

  Δεν περιμένουμε από τον κινηματογράφο και κατ' επέκτασιν από την τέχνη να μας δώσει λύσεις, αλλά να μας ευαισθητοποιήσει και να μας ενεργοποιήσει τον στοχασμό. 

  Ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί κατέχουμε το ερμηνευτικό "κλειδί" ενός έργου τέχνης, δηλαδή μια θεολογική θεώρηση για όλα τα παραπάνω θέματα. Αυτά καλούμεθα να ανακαλύψουμε ως εισηγητές σε προβολές ταινιών και να τα μεταφέρουμε στους θεατές, με σκοπό να ακολουθήσει μια ουσιαστική συζήτηση.

  Οι αμιγώς θρησκευτικές Χριστιανικές ταινίες είναι πολύ λίγες και οι Ορθόδοξες ελάχιστες. Αυτό δεν μας εμποδίζει καθόλου, αφού όπως είπαμε, σκοπός μας είναι να κάνουμε την δική μας ανάλυση στην ταινία. 

  Όσα αναφέρουμε στην εισήγησή μας έχουν δοκιμαστεί στην πράξη τα τελευταία 12 χρόνια στο πνευματικό κέντρο του ναού μας, αλλά και σε άλλες ενορίες που διακονούν φίλοι ιερείς.

  Καλό είναι να αποκτήσουμε εξοπλισμό, δηλαδή προτζέκτορα, οθόνη και dvd η media player, που ούτως η άλλως θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε πολλές άλλες εκδηλώσεις του Ναού.


 

   

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ



 
Σκο­πός της προ­βο­λής ται­νί­ας εί­ναι η ψυ­χα­γω­γί­α και ό­χι η δι­α­σκέ­δα­ση.


Δι­α­λέ­γου­με ται­νί­ες ποι­ό­τη­τος - συ­νή­θως εί­ναι βρα­βευ­μέ­νες - με σκο­πό να κά­νου­με μια Ορ­θό­δο­ξη α­νά­γνω­ση και να προ­κα­λέ­σου­με συ­ζή­τη­ση.


Ε­πι­λέ­γου­με μια ται­νί­α με σκο­πό να έ­χει τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις για συ­ζή­τη­ση με­τά.


 Την βλέ­που­με πρώ­τα μό­νοι μας η με κά­ποι­ον με τον ο­ποί­ο μπο­ρού­με να κά­νου­με μια δη­μι­ουρ­γι­κή α­νά­λυ­ση.


Οι πε­ρισ­σό­τε­ρες α­μι­γώς θρη­σκευ­τι­κές ται­νί­ες που θα βρού­με εί­ναι Προ­τε­σταν­τι­κές και κά­ποι­ες Ρ/κα­θο­λι­κές. Δεν έ­χει νό­η­μα να τις δεί­ξου­με για να κά­νου­με κρι­τι­κή στον Προ­τε­σταν­τι­σμό ή τον Κα­θο­λι­κι­σμό, αλ­λά το να κά­νου­με μια δι­κή μας προ­σέγ­γι­ση πά­νω στο θέ­μα.


 Υ­πάρ­χουν πολ­λές κοι­νω­νι­κές ται­νί­ες τις ο­ποί­ες μπο­ρού­με να προ­βάλ­λου­με, με δι­ά­φο­ρα θέ­μα­τα ό­πως σχο­λεί­ο, συγ­χώ­ρε­ση, πό­λε­μος, οι­κο­γε­νεια­κές σχέ­σεις κλπ.


Μπο­ρού­με να έ­χου­με ε­τοι­μά­σει έ­να μι­κρό φυλ­λά­διο με λί­γα λό­για για την ται­νί­α, ό­πως τα προ­γράμ­μα­τα των κι­νη­μα­το­γρά­φων.





ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ



 Ζη­τά­με να προ­σέλ­θουν ό­λοι πριν την έ­ναρ­ξη.


Κά­νου­με μια μι­κρή ει­σα­γω­γή για να βά­λου­με στο κλί­μα τους θε­α­τές και να προ­κα­λέ­σου­με το εν­δι­α­φέ­ρον.


 Πα­ρέ­χου­με ι­στο­ρι­κές πλη­ρο­φο­ρί­ες, αν χρει­ά­ζε­ται, σχε­τι­κά με το θέ­μα, αλ­λά και ο­ποι­ο­δή­πο­τε άλ­λο στοι­χεί­ο μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει το εν­δι­α­φέ­ρον.


Ζη­τά­με α­πό τους συμ­με­τέ­χον­τες να μην μι­λούν κα­τά την διά­ρκεια της ται­νί­ας.


Ε­πί­σης, ζη­τά­με να κλεί­σουν τα κι­νη­τά.


Το­νί­ζου­με ό­τι αυ­τό που κά­νου­με έ­χει κα­τη­χη­τι­κό-θε­ο­λο­γι­κό χα­ρα­κτή­ρα, ο­πό­τε α­παι­τού­με την αν­τί­στοι­χη συμ­πε­ρι­φο­ρά.


Το δι­ά­λειμ­μα να εί­ναι μι­κρό για να μην δη­μι­ουρ­γη­θεί δι­ά­σπα­ση.

 







ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ




 Με­τά το τέ­λος της προ­βο­λής, κά­νου­με μια μι­κρή ει­σή­γη­ση και πα­ρο­τρύ­νου­με για πα­ρα­τη­ρή­σεις και συ­ζή­τη­ση, κρα­τών­τας χρό­νο για να μην κου­ρα­στούν οι υ­πό­λοι­ποι.



Παράδειγμα ανάλυσης: Μί­α ο­μι­λί­α για την ται­νί­α " Ι­ε­ρέ­ας ":